howl

Eg våkna i natt av eit sterkt ljos. Det var ikkje ein lampe, ikkje sola eller noko anna. Det var månen, den fullaste og klaraste månen. Grunnen til at eg våkna var fordi skyene suste så fort forbi månen at det vart ein av og på med ljosbrytaren-effekt inn vindauget mitt. Eg reiste meg opp, klappa pus litt på hovudet og stirra ut vindauget i lange tider. Eg fant fram kameraet og knipsa litt, men bileta fanga ikkje noko i nærleiken av det sterke ljoset som var så voldsamt uvanleg for meg. Eller dei raske skyene som fòr forbi med sølvkanta glans. Sko ønska eg hadde ein stjernekikkert.